"วี-วิโอเล็ต" 1 ใน นักแสดงที่เต๋อเลือก

ก่อนหน้านี้วีเคยร่วมงานหนังสั้นกับพี่เต๋อมาก่อนค่ะ หลังจากนั้นพี่เต๋อก็เห็นเห็นวีแสดงในหนังฝากไว้..ในกายเธอ ก็เลยสนใจและชวนมาแคสเรื่องนี้ ซึ่งบทที่วีได้รับเป็นคาแรคเตอร์ที่แปลกใหม่  และท้าทายมากๆ  รู้สึกดีใจที่พี่เต๋อเลือกให้วีได้มาเล่นหนังดีๆอีกเรื่องในชีวิต

พูดห้วน ขี้ประชด บท"เจ๋" นี่แหละโดน!!

พอได้ลองอ่านบท ก็รู้สึกว่า บท "เจ๋" นี่แหล่ะที่อยากเล่น  คาแรกเตอร์ของเจ๋ชัดเจนมาก รู้สึกดีใจที่ได้รับบทนี้  ในเรื่องเจ๋ จะเป็นคนพูดจาห้วนๆ เป็นคนที่ใส่ใจคนอื่น แต่ไม่แสดงออก เป็นคนที่ตั้งใจทำงาน ซึ่งมีส่วนคล้ายตัวเองตรงจุดนี้ แต่ขณะเดียวกัน เจ๋ก็มีทักษะการประชดประชันสูงมาก ซึ่งวีไม่มีมุมนี้เลย ก็เลยต้องทำการบ้านค่อนข้างหนัก ฝึกทำหางเสียงให้ดูกวน เพราะวีไม่ใช่คนกวนขนาดนั้น  ก็ต้องปรับจูนกันหลายอย่าง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องของบุคลิก ลักษณะนิสัยและคำพูดคำจา

เคี่ยวกรำ ทำการบ้านหนักมาก ก่อนแสดงจริง

ตอนที่เวิร์คช็อป  ตอนแรกก็ยังจับทางกันไม่ถูก ว่าเจ๋กับยุ่นในมุมของพี่เต๋ออยากให้ออกมาเป็นแบบไหน อ่านแค่บท ยังไม่เห็นภาพ ลักษณะตัวละครที่พี่เต๋อพูดมามันเป็นนามธรรมมาก  ก็เลยต้องเล่นให้พี่เต๋อดู ซึ่งพี่เขาก็ลองให้เราปรับ ขอกดเสียงตรงนี้ลง ขอให้พูดห้วนกว่านี้ ให้ลองเล่นหลายๆแบบ พี่เต๋อก็จะอธิบายให้ฟัง ว่าถ้าเจ๋เจอสถานการณ์แบบนี้เจ๋จะพูดว่าอะไร เหมือนพี่เต๋ออยากให้วีเข้าใจระบบความคิดของเจ๋ว่าในหัวเขาคิดอะไร การบ้านของวีคือการพยายามทำความเข้าใจตัวละครให้ได้มากที่สุด โดยไม่ลืมคาแรกเตอร์ เพราะถ้าลืมปุ๊บจะไม่ใช่เจ๋ทันที เรียกว่าต้องเข้าใจระบบความคิด และต้องดึงเอาความคิดของเจ๋มาใช้ทุกครั้งที่แสดง

ยกให้ "ซันนี่" ครูดีการแสดง

รู้สึกดีใจมากค่ะที่ได้ร่วมงานกับพี่ซันนี่  พอได้มานั่งคุย ได้ทำงานด้วยกัน   ทำให้เรียนรู้ว่าการเป็นนักแสดงที่ดีนั้น เราต้องหัดเป็นคนช่างสังเกต โดยเฉพาะการใส่ใจรายละเอียดของตัวละคร  จะช่วยทำให้เราผ่านบทยากๆไปได้  คือพี่เขาเป็นคนที่เก็บรายละเอียดคนได้เยอะ เป็นข้อดีที่เวลาแสดง ก็จะสามารถหยิบเทคนิคเหล่านี้มาใช้ตอนเล่นหนังได้ พี่ซันนี่เป็นตัวอย่างของนักแสดงที่ดี ที่รู้จักทำการบ้านมาก่อนทุกครั้ง คือเขาจะอ่านบทและก็คิดมาก่อนว่าจะดีไซน์ตัวละครเป็นแบบไหน ซึ่งเราก็จะพยายามเอาเทคนิคนี้ไปประยุกต์ใช้ต่อไป ซึ่งพอได้เข้าฉากกับพี่ซันนี่ บอกเลยว่าสนุกมาก พี่ซันนี่ช่วยวีไว้เยอะมาก เหมือนเวลาเราเล่น แล้วพี่เขาช่วยส่งอารมณ์กลับมา ให้เรากล้าเล่นกลับ เรียกว่ารับส่งกันได้ต่อเนื่อง แม้ว่าบทจะยาวแค่ไหน

"ฝืน-อดนอน" น็อครอบ 24 ชั่วโมง!!

ในชีวิตเคยง่วงมากๆครั้งหนึ่ง หลังกลับจากต่างประเทศแล้วเกิดอาการเจ็ทแล็ก คือนั่งกินข้าวแล้วก็หลับคาโต๊ะกินข้าว ถือช้อนค้างไว้ในท่านั้น พอมาถ่ายหนังไม่คิดว่าตัวเองจะอดนอนได้เพราะจริงๆวีเป็นคนไม่นอนดึก แต่คิวถ่ายหนังมีแต่คิวกลางคืนทั้งนั้น   พอประมาณตี 2  ตาก็เริ่มหนัก แบบว่าตาจะปิดให้ได้ มีอยู่คิวหนึ่งที่หนักมาก ขนาดอดนอนแบบน็อครอบ 24 ชั่วโมง คือตื่นมาตอนเช้าเข้าฉาก ช่วงบ่ายจริงๆว่าง กลับไปนอน แต่ดันนอนไม่หลับ กลับมาถ่ายอีกที 4 ทุ่ม ยาวจนถึง 7 โมงเช้าของอีกวัน ปกติไม่เคยอดนอน เป็นคนอยู่ไม่ค่อยดึก แต่เรื่องนี้ต้องอยู่ รู้สึกชื่นชมตัวเองมากที่ทนอยู่ได้ ส่วนใหญ่ในกองนี้ ถ้าใครพลาด ใครหลับก็จะถูกแอบถ่ายรูป พี่ซันนี่ชอบแกล้ง คือโดนกันทั้งกอง  อย่างพี่เต๋อก็จะเป็นอีกคนหนึ่งที่มีปัญหาเรื่องการทำงานตอนดึกๆ ได้ยินมาว่ามักจะมีอาการน็อค เบลอ คือแม้จะโดนทีมงานเร่งแค่ไหน แต่สปีดในการกำกับก็ยังเท่าเดิม เพราะคงง่วง!!

ใช้ฟิลลิ่ง "เจ้ใหญ่"  ข่ม "พี่ซันนี่"

ในหนังเจ๋ ไม่กลัวยุ่นเลย จะออกแนวข่มด้วยซ้ำ ในชีวิตจริงอายุอ่อนกว่าพี่ซันนี่เป็นสิบปี ตอนเวิร์คช็อปครั้งแรก ก็ไม่ค่อยกล้ากดเขาขนาดนั้น  แต่พี่เต๋อก็บอกว่ากดได้เลย พี่ซันนี่ก็บอกว่าให้ด่าได้เต็มที่ พอสนิทกันระดับหนึ่งก็เลยกล้าเล่นกันมากขึ้น ข่มแค่การแสดง ชีวิตจริงไม่ได้ไปทำอย่างนั้น ตอนที่เล่นก็มีแอบกลัวเหมือนกันว่าบางครั้งการแสดงออกของวีจะเหมือนเด็ก   คือเรื่องนี้วีต้องเล่นเป็นคนที่อายุ 25  ซึ่งเป็นวัยทำงาน พอลองไปปรึกษาพี่เต๋อ พี่เขาบอกว่า ให้วีลองพูดแบบจริงๆจังๆ มันก็จะทำให้เชื่อได้ว่าเราอยู่วัยนั้น ตรงนี้ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมพี่เต๋อถึงเลือกวีมาเล่น เพราะวีสามารถปรับลุคส์ให้ดูโตได้ ตอนอ่านบทก็คิดว่าตัวละครน่าจะเป็นแบบนี้ แต่พอมาเจอกับฉากที่ต้องเล่นจริง ยอมรับเลยว่ายากมาก  ฉากที่มีเรื่องกับพี่ซันนี่ ตอนอ่านบทก็คิดว่าต้องโวยวายชัวร์ๆ แต่เอาเข้าจริงเจ๋ไม่ได้เป็นคนโวยวายโหวกเหวกขนาดนั้น แต่เป็นคนโวยแบบมีเหตุผล แบบไม่ได้เหวี่ยงไปทั่ว

นิยามคำว่า "ฟรีแลนซ์"

ฟรีแลนซ์คืออาชีพที่ค่อนข้างเป็นนายตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันเราก็จะมีเจ้านายอีกทีหนึ่ง  ก็คือลูกค้า คนที่เลือกมาสายนี้ต้องเป็นคนที่จัดระเบียบชีวิตตัวเองให้ได้   ว่าจะรับงานหรือไม่รับงาน วีว่าการเป็นฟรีแลนซ์มันยากเหมือนกัน เพราะนอกจากจะต้องการจัดโน่นจัดการนี่ได้ ก็ต้องเป็นคนที่เก่ง ไม่งั้นไม่มีลูกค้าเรียกใช้งาน สำหรับวี ฟรีแลนซ์ไม่มีคำนิยามแน่นอน แค่ต้องเก่งจริงและต้องมีคนยอมรับในผลงานของเรา

"วี" ร่วมงานกับ "แสตมป์" ร้องเพลง "Vacation Time" เพลงประกอบหนัง

คนเรามัวทำแต่งาน บางครั้งชีวิตก็ต้องการพักผ่อน ทำให้เกิดเพลง Vacation Time ขึ้นมา ซึ่งเพลงนี้จริงๆเป็นเพลงของวง Part Time Musicians ในเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ พอนำมาทำเป็นเวอร์ชั่นของหนัง พี่นิควง Part Time Musicians และพี่แสตมป์เลยเอามาแต่งใหม่  แต่ยังคงคอนเซ็ปต์เดิม  กับเนื้อหาฟังสบายๆ ซึ่งน่าจะเข้ากับบรรยากาศของหนัง ส่วนตัววีชอบเพลงนี้อยู่แล้ว ดีใจที่ได้ร้องเพลงคู่กับพี่แสตมป์  อยากให้ทุกคนได้ลองฟัง และผ่อนคลายไปกับเพลงนี้ด้วยกันนะคะ

ฝากหนัง "ฟรีแลนซ์.. ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ"

เรื่องนี้น่าจะสะท้อนชีวิตของคนที่เป็นฟรีแลนซ์จริงๆ ข้อคิดที่ได้ก็คงเป็นเรื่องการนอนให้เป็นเวลา การรักษาสุขภาพ ก็อยากให้ทุกคนพักจากงาน แวะไปดูหนังกันเยอะๆ รับรองว่าไม่ผิดหวัง เพราะเป็นผลงานที่เราตั้งใจกันมาก แค่ตอนอ่านบทวีก็ว่าสนุกแล้ว พอทุกอย่างออกมาเป็นภาพต่างๆก็ยิ่งน่าดู  ฝากผลงานการแสดงอันล่าสุดของวีด้วยนะคะ

"ฟรีแลนซ์..ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ" ภาพยนตร์รักสำหรับคนที่อยากพักร้อน
3 กันยาห้ามนัดหมอ แล้วมาเจอกันทุกโรงภาพยนตร์