"ผมมองหาหนังที่มีฉากหลังเป็นธรรมชาติ มีป่าไม้เป็นเหมือนตัวละครอีกตัว ผมยังสนใจประเด็นที่ว่าอะไรที่หล่อหลอม เราขึ้นมา จะพ่อแม่, ประสบการณ์ในวัยเด็ก, แม้กระทั่งบาดแผลในใจ เราจะเป็นคนแบบนั้นตลอดไป หรือสามารถเปลี่ยน แปลงได้ เลือกจะเป็นตัวของตัวเอง ปมนี้คือสิ่งที่เฮเลนา คาแร็กเตอร์นำของเรื่องกำลังเผชิญ เธอต้องเอาตัวเองออกมาจาก พ่อบังเกิดเกล้า เขาเป็นตัวอันตราย

 

ผมกับ เท็ดดี้ ชวาร์ซแมน (ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้) หาโอกาสทำงานด้วยกันสักพักแล้ว ผมบอกไอเดีย คร่าว ๆ บังเอิญเขามีบทที่เหมาะอยู่ในมือพอดี เขาเลยส่งมาให้ผม"

"สำหรับเฮเลนา เธอมองป่าที่เธอเคยใช้ชีวิตเหมือนเป็นสวนอีเดน เมื่อไหร่ที่เธออยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เธอรู้สึกเป็น ตัวของตัวเอง ทุกครั้งที่เธอได้ยินเสียงนกร้อง เสียงใบไม้ไหว ลมเบา ๆ กระทบหน้า เธอถูกบีบให้ลาจากที่ที่เธอควรจะอยู่ ทำให้เธอยังถวิลหามันตลอดมา ดังนั้นการหาสถานที่ในธรรมชาติที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกนั้นออกมาได้จึงเป็นเรื่องสำคัญ เราต้องการให้มันมีความเป็นป่าจริงๆ แบบที่ไม่เคยผ่านมือมนุษย์ มันแตกต่างจริง ๆ นะ เราต้องควานหากันไกลเพื่อให้ได้ภาพ ป่าที่สมบูรณ์ อย่างเช่นเราเลือกสถานที่นึงไว้ถ่ายทำหนึ่งสัปดาห์ เราต้องนั่งรถบนถนนลูกรังเป็นชั่วโมงเพื่อไปถึงแม่น้ำ จากนั่นล่องเรืออีก 45 นาที จากนั้นเดินเท้าต่ออีกครึ่งชั่วโมงจึงจะถึงจุดที่เราเลือกไว้ การที่เราถ่ายกันไกลปืนเที่ยง ขนาดนี้ทำให้ เรามีเวลาถ่ายไม่มาก ขนของก็ลำบาก สิ่งอำนวยความสะดวกแทบไม่มี แต่สิ่งที่เราได้มามันคุ้มค่ามาก"

"เพราะสถานที่ถ่ายทำเลยลำบากพอสมควร แต่แม้ว่าจะต้องเผชิญกับอุปสรรคขนาดไหน เดซีก็เอาชนะมันได้หมด เธอมอบการแสดงอันทรงพลังให้บทเฮเลนา เธอถ่ายทอดปมในใจทั้งหมดออกทางสีหน้าและท่าทาง ในฐานะผู้กำกับ ผมโล่งใจที่ได้เห็นนักแสดงที่คุณเลือกมาพร้อมทุ่มเทสุดชีวิตเพื่อถ่ายทอดสิ่งที่คุณต้องการออกมา

 

เบนเป็นนักแสดงที่คนทั้งวงการให้ความเคารพ เขาเข้ามายกระดับการทำงานของทุกคนในกอง เขาใจเย็น พร้อมให้ คำแนะนำเสมอ เขาเป็นคนน่ารัก ทำงานด้วยง่าย และแน่นอนออร่าความน่าเกรงขามของเขาแผ่ออกมาในทุก ๆ ซีนที่เขาแสดง

 

บรู้กลิน พรินซ์ เก่งเกินอายุ เธอเพิ่งสิบเอ็ดขวบ แต่เธอมีเทคนิคการแสดงที่เฉียบไม่แพ้ผู้ใหญ่ นักแสดงทุกคนประทับใจ การทำงานของเธอ อีกอย่างเธอเป็นคนที่ผมชอบคุยด้วยที่สุดระหว่างพักกอง เธอมีหัวข้อสนทนาที่น่าสนใจไม่เว้นแต่ละวัน ไม่น่าเชื่อใช่ไหม แต่นี่มันเรื่องจริง"

"ในฐานะผู้กำกับ คุณต้องสร้างบรรยากาศที่เหมาะกับการทำงานให้นักแสดง เพื่อให้เขาทำงานออกมาได้ดีที่สุด บรรยากาศที่เหมาะให้พวกเขาอุ่นใจพร้อมปลดปล่อยอารมณ์ออกมา สำหรับเรื่องนี้มันเป็นเรื่องยากมาก เพราะนักแสดง ต้องเดินริมผา, ล่องไปตามกระแสน้ำเชี่ยว, หรือเดินฝ่าโคลนสูงครึ่งแข้ง ขณะที่ต้องถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละคร พวกเขาซึ่ง เป็นหัวใจของเรื่องออกมา มันกดดันทั้งทางร่างกายและจิตใจ ผมพยายามทำให้นักแสดงรู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจที่สุดเท่าที่จะ ทำได้ ให้พวกเขาลืมความลำบากไปก่อน ให้โฟกัสที่ตัวละคร ซึ่งมันไม่ง่ายเลย"

"เฮเลนามีวัยเด็กที่งดงาม เธออยู่กับธรรมชาติ เรียนรู้วิธีเอาตัวรอดจากพ่อของเธอ เจค็อบ (พ่อของเฮเลนา) ทำให้บ้านของเธอเหมือนเป็นแดนสวรรค์ ต่อมาเธอรู้ความจริงเกี่ยวกับเขา แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าเธอมีความสุขแค่ไหนเมื่อได้ อยู่กับพ่อ เธอโหยหาความรู้สึกนั้นอีกครั้งแม้จะรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นจริงได้ พ่อของเธอคือศัตรูตัวฉกาจ แต่เขาก็เป็นคนสอน เธอทุกอย่าง อารมณ์ที่ขัดแย้งกันนี้คือหัวใจของเรื่อง อดีตที่กับมาหลอกหลอน เราจะจัดการกับความรู้สึกที่สับสนนี้อย่างไร เราจะปล่อยวางอดีตพ้นหรือจมอยู่กับมัน"

"ผมว่ามันมีความระทึกและตัวละครที่มีมิติ หนังเขย่าขวัญจะทำงานได้ดีเมื่อผู้ชมอินกับตัวละคร ถ้าผู้ชมเอาใจช่วย ตัวละคร มันจะเหมือนพวกเขาได้สัมผัสทุกอย่างผ่านสายตาตัวละครไปด้วย เรื่องราวของมันไม่เหมือนเรื่องไหน ตัวละครที่ อยู่ระหว่างสองโลก เฮเลนามีปมในใจที่เกิดขึ้นระหว่างอยู่ในป่าและตอนที่เธอต้องปรับตัวเข้ากับสังคม แต่เธอเลือกที่จะลูกขึ้น สู้และเผชิญหน้ากับปมเหล่านั้น"